All Posts tagged ผู้สูงอายุ

ตอนที่ 200: การทำกายภาพบำบัดทรวงอกในทารกและเด็ก

By Firstphysio Clinic 08 Jan, 2017 อุปกรณ์กายภาพบำบัด กายภาพบำบัด, กิจกรรมบำบัด, คลินิก, บริบาล, ผู้สูงอายุ, ฟื้นฟู, ศูนย์ดูแลผู้สูงอายุ, อุปกรณ์กายภาพบำบัด, อุปกรณ์ดูแลคนแก่

การทำกายภาพบำบัดทรวงอกในทารกและเด็ก

ข้อบ่งชี้ในการทำกายภาพบำบัดทรวงอก

• มีเสมหะเหนียวข้นหรือมีปริมาณมาก เช่น pneumonia, lung abscess , bronchiectasis
• ใช้เครื่องช่วยหายใจเป็นเวลานาน  นอนบนเตียงนานๆ เช่น เด็กที่เป็นสมองพิการ อัมพาต
• มีภาวะปอดแฟบ (atelectasis) เนื่องจากเสมหะอุดกั้นทางเดินหายใจ
• พิการแต่กำเนิด เช่น ไส้เลื่อนกะบังลม
• หลังถอดท่อช่วยหายใจใหม่ๆ เพื่อป้องกันปอดแฟบ
• ทารกแรกเกิดหรือเด็กเล็กที่มีเสมหะ ไม่สามารถไอเอาเสมหะออกเองได้
• ทารกที่เป็นโรคปอดเรื้อรัง (bronchopulmonary dysplasia), สูดสำลักน้ำคร่ำ (meconium aspiration)

หยุดทำกายภาพบำบัดทรวงอก

1. ไม่มีเสมหะตลอดช่วง 24-48 ชม. หลังจากที่ไม่ได้ทำกายภาพบำบัดทรวงอก
2. เสียงปอดปกติ ไม่มีเสียงเสมหะ
3. ภาพถ่ายรังสีทรวงอกปกติ

ข้อแนะนำ

• ควรทำขณะท้องว่าง คือก่อนหรือหลังให้นมหรือรับประทานอาหารแล้ว 1-2 ชม. เพื่อหลีกเลี่ยงอาเจียนและสำลักเอาเศษอาหารลงไปในหลอดลม
• รายที่ได้รับ aerosol therapy เช่น nebulized bronchodilators, warm NSS ควรพ่นก่อนการทำกายภาพบำบัดทรวงอก เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการกำจัดเสมหะถ้าจัดท่าเพียงวิธีเดียว ให้อยู่ท่าต่างๆ นาน 15 นาที
• ถ้าจัดท่าร่วมกับการเคาะหรือสั่นทรวงอกจะใช้เวลาท่าละ 3-5 นาที ในเด็กโต ทารกแรกเกิดใช้เวลาท่าละ 2-3 นาที ใช้เวลารวมทั้งหมดไม่เกิน 30 นาที

Chest physiotherapy ประกอบด้วย

1.การจัดท่าเพื่อระบายเสมหะ (Postural Drainage) เป็นวิธีการอาศัยแรงโน้มถ่วงของโลก ทำให้หลอดลมของปอดส่วนที่จะทำการระบายเสมหะอยู่ในแนวดิ่งเพื่อให้เสมหะสามารถเคลื่อน ตัวตามแรงโน้มถ่วงของโลกจะทำให้เสมหะไหลออกจากหลอดลมเล็กสู่หลอดลมใหญ่ (ในทารกแรกเกิดและทารกนิยมจัดท่าร่วมกับการเคาะและการสั่นทรวงอก)

ข้อห้ามในการจัดท่าระบายเสมหะ

• มีอากาศคั่งในช่องเยื่อหุ้มปอด (Tension Pneumothorax) ยังไม่ได้รักษา
• เลือดออกในปอดหรือไอเป็นเลือด (Hemoptysis)
• โรคทางหัวใจและหลอดเลือดที่ยังไม่รักษา เช่น ความดันโลหิตสูง หัวใจเต้นเร็วผิดปกติ
• ผ่าตัดเชื่อมต่อหลอดอาหาร หลังผ่าตัดหัวใจ หัวใจ สมอง และผู้มีความดันในกะโหลกศีรษะสูง
• Pulmonary edema, congestive heart failure, large pleural effusion (น้ำคั่งในช่องเยื่อหุ้มปอดที่เป็นบริเวณกว้าง)
• Acute asthma หรือหายใจลำบากรุนแรง
• มีภาวะไหลย้อนของของเหลวจากกระเพาะอาหารไปสู่หลอดอาหาร (Gastroesophageal Reflux Disease: GERD)
• ทารกแรกเกิดที่มีภาวะความดันในปอดสูง (persistent pulmonary hypertension of newborn: PPHN) ที่เกิดอาการหายใจลำบากรุนแรง

ไม่จัดท่าศีรษะต่ำ ในทารกแรกเกิดที่อยู่ในภาวะวิกฤต สมองบวม ท้องอืดมาก รวมทั้งทารกคลอดก่อนกำหนด โดยเฉพาะทารกที่น้ำหนักน้อยกว่า 800 กรัม เพราะท่าศีรษะต่ำทำให้ความดันในสมองสูง เสี่ยงต่อเลือดออกในโพรงสมอง หรือเด็กที่เป็นBPD ซึ่งมักมีภาวะหายใจลำบากและมีปัญหา GERD ร่วมด้วยถ้าจำเป็นต้องระบายเสมหะควรจัดเป็นท่านอนราบหรือยกศีรษะสูงเล็กน้อย เน้นเคาะทรวงอกหรือสั่นทรวงอกตำแหน่งปอดส่วนล่าง เด็กที่มีท่อหลอดลมคออาจไม่สะดวกจัดท่าบางท่า ให้ระวังท่อเลื่อนหลุด

2.การเคาะทรวงอก (Percussion) เป็นวิธีการที่ทำให้เกิดการสั่นสะเทือนบริเวณทรวงอก แรงสั่นสะเทือนจะผ่านไปยังหลอดลมทำให้เสมหะที่ติดอยู่ผนังหลอดลมหลุดออก โดยการทำมือให้เป็นลักษณะคุ้ม นิ้วแต่ละนิ้วชิดกัน (cupped hand) เคาะขนานกับกระดูกซี่โครง ในทารกแรกเกิดใช้ปลายนิ้วช้อนกันแล้วเคาะโดยใช้ข้อมือเคาะเบาๆเป็นจังหวะสม่ำเสมอหรือใช้แก้วยาขนาดเล็กหรือส่วนหัวของสเตทโตสโคปเคาะแทนมือได้ บริเวณที่ทำการเคาะควรรองด้วยผ้าบาง

3.การสั่นทรวงอก (Vibration) เป็นการช่วยให้เสมหะเคลื่อนตัวออกจากหลอดลมเล็กเข้าสู่หลอดลมใหญ่ ในเด็กโตใช้มือข้างเดียวหรือสองข้างวางซ้อนกัน วางราบบนผิวหนังบริเวณทรวงอก ในเด็กเล็กใช้นิ้วมือทั้งสี่นิ้ว และในทารก/ทารกแรกเกิดใช้ปลายนิ้วมือ โดยทำปลายนิ้วมือสั่นในขณะหายใจออก หรือทำการสั่นสะเทือนด้วยเครื่องมือ เช่น เครื่องนวดตัวหรือนวดหน้า ใช้ในเด็กโต แปรงสีฟันไฟฟ้า ใช้ในทารกและเด็กเล็ก

ข้อควรระวังในการเคาะหรือสั่นทรวงอก

• ไม่เคาะหรือสั่นทรวงอกในทารกหรือเด็กที่กระดูกซี่โครงหัก เลือดออกในปอด/ไอเป็นเลือด มีแผลเปิดที่ผนังทรวงอกหรือใส่ท่อระบายจากทรวงอก เลือดออกง่ายจากเกล็ดเลือดต่ำกว่า 30000/ลบ.มม. วัณโรคปอดชนิดเฉียบพลัน ทารกแรกเกิดที่ไม่สามารถทนต่อการทำได้ เช่น หัวใจเต้นช้าลง , SaO₂ลดลง, หายใจลำบากมากขึ้น, ทารกน้ำหนักน้อยกว่า 1,500 กรัม เพราะเสี่ยงเลือดออกในโพรงสมอง และผู้ที่มีข้อห้ามในการจัดท่าระบายเสมหะ
• ขณะไอไม่ควรทำการเคาะปอด นอกจากไม่ได้ผลแล้วยังรบกวนการไอ ทำให้ไอไม่ได้ผล
• หลีกเลี่ยงการเคาะบริเวณท้อง หลังด้านล่าง กระดูกสันหลัง หัวไหล่ ต้นคอ และทรวงอกเด็กหญิงที่เริ่มเป็นสาว
• ระหว่างทำควรประเมินการหายใจร่วมกับ SaO₂หากมีภาวะหายใจลำบากมากขึ้น หรือ SaO2ลดลงอย่างรวดเร็ว ควรหยุดทำเป็นระยะๆรอจนกว่าอาการแสดงหรือ SaO₂ กลับสู่สภาพเดิมก่อนการทำ

4. การกำจัดเสมหะ (Secretion Removal) เช่น การดูดเสมหะ การไอ

การดูดเสมหะ

ตั้งความดันลบในการดูดเสมหะ ดังนี้

1. ทารกคลอดก่อนกำหนด ใช้ความดันลบ 40-80 mmHg (4-8 cmHg)
2. ทารก ใช้ความดันลบ 60-100 mmHg (6-10 cmHg)
3. เด็ก ใช้ความดันลบ 100-120 mmHg (10-12 cmHg)

ข้อบ่งชี้ในการดูดเสมหะ

1. เด็กมีอาการของการอุดกั้นทางเดินหายใจ เช่น RR เพิ่ม , HR เพิ่ม, ปีกจมูกบาน, SaO2 ลดลง, กระสับกระส่าย, เสียงเสมหะครืดคราดในลำคอ
2. ไม่รู้สึกตัว ใส่ท่อช่วยหายใจ กล้ามเนื้ออ่อนแรง ไม่สามารถขับเสมหะออกมาเองได้

ข้อห้ามในการดูดเสมหะ

• ตอบสนองไวกว่าปกติต่อการดูดเสมหะ, มีภาวะ thrombocytopenia หรือกำลังได้รับการรักษาด้วย systemic anticoagulant, ผ่าตัดบริเวณ pharynx, กล่องเสียงอักเสบ (epiglotitis) หรือเพิ่งได้รับอาหาร

ภาวะแทรกซ้อนที่อาจเกิดขึ้นจากการดูดเสมหะ

• ขาดออกซิเจน, ชีพจรเต้นผิดจังหวะ, ติดเชื้อ, ความดันต่ำ, ปอดแฟบ, เยื่อบุหลอดลมถูกทำลาย, การอาเจียนและสำลักอาหาร

>>> ดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่  http://www.firstphysioclinics.com

>>> เฟิร์สฟิสิโอคลินิกกายภาพบำบัด (FIRSTPHYSIO)

>> > LINE ID: 0852644994

>>> TEL. 085-264-4994ตอนที่18

ตอนที่198: การใช้อุปกรณ์ช่วยและอุปกรณ์เสริมรยางค์บนในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง

By Firstphysio Clinic 08 Jan, 2017 อุปกรณ์กายภาพบำบัด กายภาพบำบัด, กิจกรรมบำบัด, คลินิก, บริบาล, ผู้สูงอายุ, ฟื้นฟู, ศูนย์ดูแลผู้สูงอายุ, อุปกรณ์กายภาพบำบัด, อุปกรณ์ดูแลคนแก่

การใช้อุปกรณ์ช่วยและอุปกรณ์เสริมรยางค์บนในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง

1. อุปกรณ์ประคองข้อไหล่ (shoulder slings) ใช้ประคองข้อไหล่ เพื่อป้องกันข้อไหล่เคลื่อน (shoulder subluxation)
   • ระยะอ่อนปวกเปียก (flaccid stage)

อุบัติการณ์การเกิดข้อไหล่เคลื่อนหลุดในผู้ป่วยอัมพาตครึ่งซีกประมาณร้อยละ 50-80

Shoulder slings มีหลายชนิดเช่น

• Bobath’s sling หรือ Modified’s bobath sling
• Rolyan humeral cuff sling

การใช้อุปกรณ์ประคองข้อไหล่ เป็นการพยุงข้อไหล่ไว้เท่านั้น ไม่สามารถทำให้หัวกระดูกต้นแขนกลับเข้าไปในเบ้าของข้อไหล่ได้อย่างถาวร ขณะเดียวกันถ้าผู้ป่วยใช้ตลอดเวลาโดยไม่บริหารอาจทำให้ข้อไหล่ติดได้

1.2   ระยะหดเกร็ง (spastic)

ถ้าผู้ป่วยยังมีข้อไหล่เคลื่อน จำเป็นต้องใส่อุปกรณ์ช่วยพยุงหัวไหล่ต่อไป

2. อุปกรณ์ดามแขนและมือ (splints)

2.1   ระยะอ่อนปวกเปียก (flaccid stage)

Splints ในผู้ป่วยอัมพาตครึ่งซีกในระยะนี้ ใช้เพื่อป้องกันข้อยึดติดจากการอยู่ในท่าที่ไม่เหมาะสมเป็นเวลานานๆ splints ที่ใช้เป็น static splints ซึ่งจัดให้ข้อมือและมืออยู่ในท่ากระดกข้อมือประมาณ 20-30 องศา งอข้อนิ้วมือ ประมาณ 45 องศา ข้อ PIP ประมาณ 30-45 องศา และงอ DIP ประมาณ 20 องศา เพื่อให้ข้อมือและมืออยู่ในท่าที่เหมาะสมกับการทำงาน

2.2   ระยะหดเกร็ง (spastic)

ผู้ป่วยอัมพาตครึ่งซีกที่เข้าสู่ระยะหดเกร็ง แต่ยังไม่สามารถใช้งานของมือได้ ต้องระวังการยึดติดของข้อมือและนิ้วมือในท่างอ

>>> ดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่  http://www.firstphysioclinics.com

>>> เฟิร์สฟิสิโอคลินิกกายภาพบำบัด (FIRSTPHYSIO)

>> > LINE ID: 0852644994

>>> TEL. 085-264-4994ตอนที่18