All Posts tagged Parkinson

ตอนที่ 745 เคล็ดลับสำหรับการดูแล สมาชิกในครอบครัวที่เป็นโรคพาร์กินสัน

ตอนที่ 745 เคล็ดลับสำหรับการดูแล สมาชิกในครอบครัวที่เป็นโรคพาร์กินสัน

การดูแลสมาชิกในครอบครัวที่เป็นโรคพาร์กินสันต้องใช้ความอดทน ความเข้าใจ และสภาพแวดล้อมที่เอื้ออำนวย เคล็ดลับที่จะช่วยคุณในการเดินทางครั้งนี้:

1. ให้ความรู้แก่ตนเอง: เรียนรู้เกี่ยวกับโรคพาร์กินสัน อาการ และการลุกลามของโรค สิ่งนี้จะช่วยให้คุณเข้าใจว่าสมาชิกในครอบครัวของคุณกำลังเผชิญกับอะไร และคุณจะสนับสนุนพวกเขาได้ดีขึ้นได้อย่างไร

2. ส่งเสริมการออกกำลังกาย: การออกกำลังกายเป็นประจำสามารถช่วยจัดการกับอาการของโรคพาร์กินสันได้ ส่งเสริมให้สมาชิกในครอบครัวออกกำลังกาย เช่น เดิน ว่ายน้ำ หรือโยคะ ปรึกษากับผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพเพื่อพิจารณาการออกกำลังกายที่เหมาะสมที่สุด

3. ส่งเสริมการรับประทานอาหารที่สมดุล: การรับประทานอาหารที่ดีต่อสุขภาพและสมดุลสามารถส่งผลดีต่อการจัดการอาการของโรคพาร์กินสัน ส่งเสริมให้สมาชิกในครอบครัวของคุณรับประทานผลไม้ ผัก ธัญพืชเต็มเมล็ด และโปรตีนไร้ไขมันให้หลากหลาย จำกัดการบริโภคอาหารแปรรูปและเครื่องดื่มที่มีน้ำตาล

4. สร้างสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัย: ทำการปรับเปลี่ยนที่จำเป็นในบ้านเพื่อความปลอดภัย ขจัดสิ่งกีดขวางและติดตั้งราวจับหรือราวจับเมื่อจำเป็น พิจารณาใช้เสื่อกันลื่นและจัดเฟอร์นิเจอร์เพื่อลดความเสี่ยงที่จะล้ม

5 การจัดการยา: ช่วยให้สมาชิกในครอบครัวของคุณปฏิบัติตามตารางการใช้ยา ช่วยเหลือในการจัดยา เติมใบสั่งยา และไปพบแพทย์ตามนัด

6. การสนับสนุนทางอารมณ์: โรคพาร์กินสันสามารถท้าทายทางอารมณ์ได้ ให้การสนับสนุนทางอารมณ์โดยการรับฟังอย่างกระตือรือร้น แสดงความเห็นอกเห็นใจ และสนับสนุนการสื่อสารที่เปิดกว้าง ลองเข้าร่วมกลุ่มสนับสนุนร่วมกันเพื่อเชื่อมต่อกับคนอื่นๆ ที่เผชิญกับความท้าทายที่คล้ายกัน

7. อุปกรณ์ช่วยเหลือ: ขึ้นอยู่กับระยะของโรคพาร์กินสัน สมาชิกในครอบครัวของคุณอาจได้รับประโยชน์จากอุปกรณ์ช่วยเหลือ เช่น ไม้เท้า ไม้เท้า หรืออุปกรณ์พิเศษ ปรึกษากับผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพหรือนักกายภาพบำบัดเพื่อพิจารณาอุปกรณ์ที่เหมาะสม

8 คิดบวก: รักษาทัศนคติเชิงบวกและสนับสนุนให้สมาชิกในครอบครัวมองโลกในแง่ดี เฉลิมฉลองความสำเร็จของพวกเขา ไม่ว่าจะเล็กน้อยแค่ไหน และเตือนพวกเขาว่าคุณอยู่เคียงข้างเพื่อสนับสนุนพวกเขา

More

ตอนที่ 744 Parkinsonและสุขภาพจิต:การจัดการกับอาการซึมเศร้าและความวิตกกังวล

ตอนที่ 744 Parkinsonและสุขภาพจิต:การจัดการกับอาการซึมเศร้าและความวิตกกังวล

โรคพาร์กินสันส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อสุขภาพจิต โดยอาการซึมเศร้าและวิตกกังวลเป็นเรื่องปกติในผู้ที่เป็นโรคนี้ สิ่งสำคัญคือต้องแก้ไขปัญหาเหล่านี้เพื่อให้มั่นใจว่าผู้ป่วยโรคพาร์กินสันมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น ต่อไปนี้เป็นกลยุทธ์บางประการที่สามารถช่วยจัดการกับภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวลได้:

1. ขอความช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญ: การปรึกษาผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจิต เช่น นักบำบัดหรือนักจิตวิทยา สามารถให้การสนับสนุนและคำแนะนำที่เป็นประโยชน์ในการจัดการกับภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวลได้ สามารถช่วยพัฒนากลยุทธ์ในการรับมือเฉพาะโรคพาร์กินสันได้

2 เชื่อมต่ออยู่เสมอ: การรักษาระบบสนับสนุนที่แข็งแกร่งเป็นสิ่งสำคัญ ติดต่อกับครอบครัว เพื่อน และกลุ่มสนับสนุนที่เข้าใจและเห็นใจในสถานการณ์ของคุณ พวกเขาสามารถให้การสนับสนุนทางอารมณ์และแบ่งปันประสบการณ์ที่อาจเป็นประโยชน์

3. ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ: การออกกำลังกายสม่ำเสมอเท่าที่สภาพจะเอื้ออำนวย จะทำให้อารมณ์ดีขึ้นและลดความวิตกกังวลได้อย่างมาก ปรึกษากับผู้ให้บริการดูแลสุขภาพของคุณเกี่ยวกับการออกกำลังกายและตัวเลือกกายภาพบำบัดที่เหมาะสม

4 ฝึกฝนเทคนิคการจัดการความเครียด: การเรียนรู้เทคนิคการผ่อนคลาย เช่น การหายใจเข้าลึกๆ การทำสมาธิ และการเจริญสติ สามารถช่วยลดความเครียดและความวิตกกังวลได้ สิ่งสำคัญคือต้องหาสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับคุณและรวมไว้ในกิจวัตรประจำวันของคุณ

5. รักษาวิถีชีวิตที่มีสุขภาพดี: การรับประทานอาหารที่สมดุล การนอนหลับให้เพียงพอ และการหลีกเลี่ยงการดื่มแอลกอฮอล์หรือยาเสพติดมากเกินไปอาจส่งผลดีต่อสุขภาพจิตได้ ปัจจัยการดำเนินชีวิตเหล่านี้สามารถส่งผลต่อความเป็นอยู่โดยรวมและช่วยจัดการกับอาการซึมเศร้าและวิตกกังวล

More

ตอนที่ 743 วิถีชีวิตของผู้ป่วยโรคพาร์กินสัน อยู่อย่างไรให้มีความสุข?

ตอนที่ 743 วิถีชีวิตของผู้ป่วยโรคพาร์กินสัน อยู่อย่างไรให้มีความสุข?

การมีชีวิตอยู่กับโรคพาร์กินสันอาจทำให้เกิดความท้าทายมากมาย แต่ด้วยแนวทางและการสนับสนุนที่ถูกต้อง ก็สามารถมีชีวิตที่สมบูรณ์ได้ คำแนะนำบางส่วนที่จะช่วยคุณดำเนินชีวิตด้วยโรคพาร์กินสัน:

1. สร้างเครือข่ายการสนับสนุนที่แข็งแกร่ง: อยู่ท่ามกลางครอบครัว เพื่อน และผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพที่เข้าใจและสนับสนุนคุณ พวกเขาสามารถให้การสนับสนุนทางอารมณ์และช่วยคุณในการจัดการโรคได้

2. กระฉับกระเฉง: การออกกำลังกายเป็นประจำ เช่น การเดิน ว่ายน้ำ หรือไทชิ สามารถช่วยปรับปรุงการเคลื่อนไหว การทรงตัว และความเป็นอยู่โดยรวมได้ ปรึกษาแพทย์หรือนักกายภาพบำบัดเพื่อกำหนดวิธีการออกกำลังกายที่ดีที่สุดสำหรับความต้องการเฉพาะของคุณ

3 ปฏิบัติตามแผนการใช้ยาและการรักษา: ใช้ยาตามที่แพทย์สั่ง สิ่งสำคัญคือต้องปฏิบัติตามแผนการรักษาเพื่อจัดการกับอาการอย่างมีประสิทธิภาพและชะลอการลุกลามของโรค

4. รักษาวิถีชีวิตที่ดีต่อสุขภาพ: รับประทานอาหารที่สมดุลซึ่งอุดมไปด้วยผักผลไม้ เมล็ดธัญพืช และโปรตีนไร้ไขมัน รักษาร่างกายให้ชุ่มชื้น นอนหลับให้เพียงพอ และจัดการความเครียดด้วยเทคนิคการผ่อนคลาย เช่น การทำสมาธิหรือการหายใจเข้าลึกๆ

5. ปรับสภาพแวดล้อมของคุณ: ทำให้พื้นที่อยู่อาศัยของคุณปลอดภัยและเข้าถึงได้มากขึ้นโดยขจัดอันตรายจากการสะดุดล้ม ติดตั้งราวจับ และใช้อุปกรณ์ช่วยเหลือหากจำเป็น นักกิจกรรมบำบัดสามารถให้คำแนะนำที่เป็นประโยชน์ในการปรับบ้านให้เหมาะกับความต้องการของคุณ

6 ค้นหากลุ่มสนับสนุน: การเข้าร่วมกลุ่มสนับสนุนของโรคพาร์กินสันสามารถเชื่อมโยงคุณกับผู้อื่นที่เข้าใจความท้าทายของคุณ การแบ่งปันประสบการณ์และคำแนะนำกับผู้อื่นในสถานการณ์ที่คล้ายคลึงกันสามารถให้การสนับสนุนทางอารมณ์และเคล็ดลับที่เป็นประโยชน์ได้

7. รับทราบข้อมูล: ติดตามข่าวสารล่าสุดด้วยการวิจัยและการรักษาโรคพาร์กินสันล่าสุด ติดต่อกับทีมดูแลสุขภาพของคุณ เข้าร่วมการสัมมนาด้านการศึกษา และปรึกษาแหล่งข้อมูลที่เชื่อถือได้เพื่อรับข้อมูลที่เชื่อถือได้

More

ตอนที่ 742 ทำความเข้าใจโรคพาร์กินสัน: สาเหตุ อาการ และการวินิจฉัย

ตอนที่ 742 ทำความเข้าใจโรคพาร์กินสัน: สาเหตุ อาการ และการวินิจฉัย

โรคพาร์กินสันเป็นโรคที่เกิดจากความเสื่อมของระบบประสาทที่ส่งผลต่อการเคลื่อนไหวของร่างกายเป็นหลัก มันเกิดขึ้นเมื่อเซลล์สมองที่ทำหน้าที่ผลิตโดปามีนซึ่งเป็นสารเคมีส่งสารถูกทำลายหรือตาย โดปามีนมีบทบาทสำคัญในการประสานการเคลื่อนไหว ดังนั้นการขาดโดปามีนจึงนำไปสู่อาการของโรคพาร์กินสัน

สาเหตุที่แท้จริงของโรคพาร์กินสันยังไม่เป็นที่เข้าใจอย่างถ่องแท้ อย่างไรก็ตาม การวิจัยชี้ให้เห็นว่าปัจจัยทางพันธุกรรมและสิ่งแวดล้อมร่วมกันมีบทบาทในการพัฒนา การกลายพันธุ์และความแปรผันทางพันธุกรรมบางอย่างเชื่อมโยงกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของโรคพาร์กินสัน นอกจากนี้ การสัมผัสกับสารพิษบางชนิด เช่น ยาฆ่าแมลงและยากำจัดวัชพืช ก็อาจทำให้เกิดอาการได้เช่นกัน

อาการที่พบบ่อยที่สุดของโรคพาร์กินสัน ได้แก่ อาการสั่น (ตัวสั่น) อาการตึง การเคลื่อนไหวช้า (เต้นช้า) และปัญหาเกี่ยวกับความสมดุลและ การประสานงาน อาการอื่นๆ อาจรวมถึงการสูญเสียกลิ่น รบกวนการนอนหลับ อารมณ์เปลี่ยนแปลง และการเปลี่ยนแปลงด้านการรับรู้ เช่น ปัญหาด้านความจำและความยากลำบากในการคิด

การวินิจฉัยโรคพาร์กินสันอาจเป็นเรื่องที่ท้าทาย เนื่องจากไม่มีการทดสอบที่แน่ชัด โดยทั่วไปนักประสาทวิทยาจะประเมินประวัติการรักษาของผู้ป่วย ตรวจร่างกาย และประเมินอาการที่เฉพาะเจาะจง แพทย์อาจสั่งการตรวจด้วยภาพ เช่น MRI หรือ CT scan เพื่อแยกแยะเงื่อนไขอื่นๆ ที่อาจทำให้เกิดอาการคล้ายกัน

ในบางกรณี นักประสาทวิทยาอาจใช้การทดลองยาเพื่อสังเกตการตอบสนองของผู้ป่วย ซึ่งเป็นการตอบสนองเชิงบวกต่อ ยาพาร์กินสันสามารถช่วยยืนยันการวินิจฉัยได้ อย่างไรก็ตาม สิ่งสำคัญที่ควรทราบก็คือ การวินิจฉัยโรคพาร์กินสันนั้นขึ้นอยู่กับการตัดสินใจทางคลินิกและการมีอยู่ของอาการที่มีลักษณะเฉพาะเป็นหลัก

เป็นสิ่งสำคัญสำหรับบุคคลที่ประสบกับอาการของโรคพาร์กินสันที่จะต้องปรึกษาผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพเพื่อรับการวินิจฉัยที่ถูกต้องและการจัดการที่เหมาะสม กลยุทธ์ การวินิจฉัยตั้งแต่เนิ่นๆ สามารถนำไปสู่ผลลัพธ์การรักษาที่ดีขึ้นและคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นสำหรับผู้ที่ป่วย

More

ตอนที่63:กายภาพบำบัดในผู้ป่วยพาร์กินสัน

ตอนที่63:กายภาพบำบัดในผู้ป่วยพาร์กินสัน

art_41951729

 

Parkinson’s disease

 

Parkinson’s disease เป็นโรคทางระบบประสาทที่พบได้บ่อย เกิดขึ้นกับผู้สูงอายุเป็นส่วนใหญ่ คนไทยเรียกว่าโรคสั่นสันนิบาต Parkinson’s disease  เกิดจากการตายของเซลล์สมองที่เรียกว่า Substantia nigra  pars compacta (SNpc) ทำให้สารสื่อประสาทชื่อว่า Dopamine ซึ่งสร้างมาจากเซลล์ประสาทเหล่านี้มีปริมาณลดลง และเป็นสาเหตุทำให้ผู้ป่วยเกิดอาการต่างๆ เกิดจากความผิดปกติทางพันธุกรรม และสามารถถ่ายทอดไปสู่ลูกหลานได้ และสิ่งแวดล้อม ปัจจัยบางอย่างช่วยลดโอกาสการเกิด Parkinson’s disease เช่น การดื่มกาแฟ การสูบบุหรี่ การใช้ยาลดการอักเสบในกลุ่ม NSAID และการใช้ฮอร์โมน Estrogen ในผู้หญิงวัยหมดประจำเดือน เป็นต้น ส่วนปัจจัยเพิ่มความเสี่ยงต่อการเกิดโรค Parkinson’s disease เช่น เคยมีอุบัติเหตุทางสมอง การสัมผัสกับยาฆ่าแมลง

 

1177490482

 

 

ปัจจัยเสี่ยงของโรค Parkinson

  • อายุ โดยมากพบในผู้ที่มีอายุ > 50ปี
  • เพศ ชาย > หญิง
  • เชื้อชาติ พบมากในทางด้านเหนือของยุโรปและอเริกา
  • พันธุกรรม อาจพบได้น้อย
  • สิ่งแวดล้อม อาจเิกดจากการติดเชื้อหรือรับสารพิษ

 

4632c4db83f728d7bdef87686859c651

 

 

อาการสำคัญในโรค Parkinson

  • อาการสั่นขณะพัก (Resting tremor)
  • อาการแข็งเกร็ง (Rigidity)
  • อาการเคลื่อนไหวช้า (Bradykinesia)
  • อาการทรงตัวไม่มั่นคง (Postural instability)

 

อาการอื่นในโรค Parkinson

อาการที่นอกเหนือจากอาการเด่นในการเคลื่อนไหวที่ช้า  (Non-motor manifestations) เช่น

  • ภาวะซึมเศร้า (Depression)
  • ภาวะประสาทหลอน (Hallucinations/delusions)
  • ภาวะความจำเสื่อม (Dementia)

 

ความรุนแรงของผู้ป่วย Parkinson ออกเป็น 5 ระยะ

  • ระยะที่ 1  มีความผิดปกติของการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยที่แขนหรือขา  เพียงซีกใดซีกหนึ่งของลำตัว
  • ระยะที่ 2  มีความผิดปกติของการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยที่แขนหรือขา ทั้งสองข้างของลำตัว
  • ระยะที่ 3  มีความผิดปกติของการเคลื่อนไหวทั้งสองข้างร่วมกับความผิดปกติในการทรงตัวให้สมดุล พบ Rigidity
  • ระยะที่ 4  มีอาการแสดงทั้ง4อาการ มีความผิดปกติของการเคลื่อนไหวมาก และต้องได้รับการช่วยเหลือพอสมควรในการดำเนินชีวิต
  • ระยะที่ 5  มีความผิดปกติของการเคลื่อนไหวอย่างมากและมักใช้ชีวิตอยู่กับเตียงหรือรถเข็นอาจ

 

บทบาทนักกายภาพบำบัดในการดูแลผู้ป่วยพาร์กินสัน

1. ประเมินความสามารถในการทำกิจกรรมและประเมินระยะของโรค (stage of the disease)

2. ลดอาการปวดและการตึงตัวของกล้ามเนื้อ โดยใช้ความร้อนตื้น เช่น Thermo pad , กระเป๋าน้ำร้อน

P001

3. ยืดกล้ามเนื้อเพื่อป้องกันกล้ามเนื้อหดรั้ง

4. พัฒนาการทำงานของปอดและหัวใจ เช่น การสอนหายใจ , โปรแกรมการออกกำลังกาย

5. ออกกำลังกายกล้ามเนื้อเหยียดเข่า เพื่อเพิ่มความแข็งแรงและความทนทานโดยใช้ ถุงทราย, Quadriceps board

E004E002

 

 

 

 

 

 

 

 

6. สอนวิธีการเคลื่อนย้ายตัวป้องกันการล้ม โดยใช้อุปกรณ์ช่วยเดิน เช่น  Tripod cane, Walker

OT006OT007

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

สอบถามเพิ่มเติมได้ที่ คลินิกกายภาพบำบัดเฟิร์ส ฟิสิโอ

www.firstphysioclinic.com  สายด่วน 085-264-4994

 

More